Call of Duty Wiki
Advertisement
Call of Duty Wiki
Temat tego artykułu pojawił się w grze Call of Duty: Modern Warfare 2. Temat tego artykułu pojawił się w grze Call of Duty: Modern Warfare 3.

„Najpotężniejsze narody na świecie nie są potrzebne by wywołać następny globalny konflikt, a jedynie wola pojedynczego człowieka.”
— Władimir Makarow

III Wojna Światowa – fikcyjny konflikt zbrojny w świecie Call of Duty pomiędzy siłami Ultranacjanalistów, a państwami NATO trwający w 2016 roku i obejmujący całą Europę, częściowo Afrykę, Indie i całe wschodnie wybrzeże USA. Za początek konfliktu uznaje się inwazję rosyjskich wojsk na Stany Zjednoczone w odpowiedzi na masakrę na lotnisku Zachajewa. Mimo iż wojska amerykańskie były zaskoczone atakiem, zdołały utrzymać kluczowe pozycje. Początkowa inwazja jest głównym trzonem fabuły w Call of Duty: Modern Warfare 2 podczas gdy wydarzenia w Call of Duty: Modern Warfare 3 obracają się wokół rosyjskiej agresji na Europę Zachodnią.

Historia[]

Geneza[]

Po wygraniu drugiej wojny domowej w Rosji, ultranacjonaliści doszli do władzy a nowym prezydentem Rosji Borys Worszewski. Nowy, ultranacjonalistyczny, reżim któremu rozkazy wydawał przywódca Wewnętrznego Kręgu, Władimir Makarow, przybrał wrogą politykę wobec Stanów Zjednoczonych. W rezultacie, prezydent Worszewski i inni członkowie partii rządzącej Rosją, odsunęli Makarowa od partii dążąc do poprawy stosunków z USA. Oburzony utratą stanowiska w partii ultranacjonalistycznej, poprzysiągł zabić Worszewskiego. Jedną z głównych operacji podczas tego okresu było odzyskanie modułu amerykańskiego modułu ACS znajdującego się w bazie Ultranacjonalistów w Kazachstanie.

Masakra na lotnisku im. Imrana Zachajewa w Moskwie[]

„Amerykanin myślał że nas oszuka. Kiedy odkryją ciało, cała Rosja będzie domagać się wojny”
— Władimir Makarow

Wszystko się zaczęło, gdy agent CIA Joseph Allen wysłany przez gen. Sheperda miał za zadanie śledzić postępowania Władimira Makarowa. Szybko zdobył jego zaufanie. Allen brał udział w Rzezi na Lotnisku im. Imrana Zachajewa w Moskwie dokonanym przez Makarowa i jego ludzi. Gdy jego drużyna ewakuowała się z lotniska, Makarow po wcześniejszym odkryciu tożsamości Allena, zastrzelił go. Siłom specjalnym FSB nie udało się uratować Allena, jednak odkryli jego narodowość. Rosyjski rząd, biorąc pod uwagę, że do ataku użyto broni amerykańskiej, terroryści posługiwali się językiem angielskim i znaleziono ciało funkcjonariusza CIA, nie mieli żadnych wątpliwości że winę ponieśli Amerykanie. Prezydent Borys Worszewski oznajmił, że winowajcy poniosą odpowiedzialność.

Przechwycenie Alejandro Rojasa[]

„On jest naszą przepustką do Makarowa”
— Shepherd o Rojasie

Zespół Task Force 141 odkrył, że wszelkie uzbrojenie które terroryści użyli do ataku, pochodziło od handlarza bronią znanego jako Alejandro Rojas. Kapitan MacTavish wraz z drużyną ruszyli do Rio de Janeiro gdzie miał obecnie przebywać Rojas. Tam schwytali jego asystenta. TF 141 po pościgu w faveli, ostatecznie dorwali Rojasa i go przesłuchali. Nie mogli być transportowani z powodu rosyjskiej inwazji na Amerykę (Brazylia zakazała USA dostępu do swojej przestrzeni powietrznej). Żołnierze z pomocą Nikołaja uciekli brazylijskiej milicji i zostali ewakuowani z miasta.

Inwazja na Wirginię[]

„Wszystkie stacje, uwaga - straciliśmy połączenie z satelitami. Systemy wykrywania SOSUS i Pave Paws są niedostępne”
— Sztab NORAD po zorientowaniu się, że moduł ACS został zhakowany

Po rzekomym "amerykańskim ataku terrorystycznym" na międzynarodowym lotnisku im. Imrana Zachajewa, Rosja rozpoczęła zmasowany atak na wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej co jednocześnie zapoczątkowało konflikt Ameryki z Rosją. Rosyjskie lotnictwo zdołało przedostać się do USA unikając wykrycia ze względu na udane zhakowanie modułu ACS bowiem okazało się, że dane z modułu, który mimo iż został wykradziony z Kazachstanu, były już wcześniej skopiowane. Przez to, rosyjskie siły były w stanie zhakować system NORAD w celu nadania iluzji ataku od zachodniej strony Ameryki jednocześnie kamuflując rzeczywisty atak od strony wschodu. Niespodziewana inwazja Rosjan na Stany Zjednoczone została uznana przez amerykański rząd za akt wojny a więc w odpowiedzi, USA oficjalnie wypowiedziało wojnę Rosji. Zasięg walk objął również w nieznacznym stopniu Quebec w Kanadzie.

Początkowo, większość sił zbrojnych Ameryki, w tym Marines i US Army Rangers rozrzucono po całym wschodnim wybrzeżu ze względu na sporą ilość spadochroniarzy zrzuconych przez rosyjskie samoloty. 1. batalion 75. pułku Rangersów ruszył na ratunek HVI o kryptonimie Raptor, w Północnej Wirginii. Oddział natrafił na silny opór ze strony nieprzyjaciela w postaci pojazdów BTR-80, Mi-28 i wielu rosyjskich żołnierzy. Mimo wszystko, Rangersi zdołali wydostać Raptora oraz zadać ciężkie straty rosyjskim napastnikom jednocześnie przeciwdziałając ich dalszym postępom.

Głównymi celami rosyjskich sił zbrojnych były szczególnie ważne miasta na wschodnim wybrzeżu, poczynając od Jacksonville na Florydzie a kończąc na Nowym Jorku. Ofiarami rosyjskiej agresji padły również kwatera główna CIA w Langley, Wirginia, Camp David i Pentagon. Najważniejszym celem Rosjan była stolica USA, Waszyngton, gdzie wiele amerykańskich sił powstrzymało każdy postęp wroga.

Jako zapłatę za masakrę na lotnisku Rosjanie wyładowali swój gniew na ludności cywilnej. Ofiarami ich ataków padły dzielnice mieszkaniowe gdzie wiele domów cywilnych zostało przez nich rozstrzelanych. W jednym z raportów można się dowiedzieć, że Rosjanie mieli zamiar uśmiercić co najmniej 1000 amerykańskich cywilów odpłacając się za każdego zabitego rosyjskiego w Moskwie.

Pomimo inwazji, ani Stany Zjednoczone ani Rosja nie zdecydowały się na wykorzystanie broni jądrowej. Rangersi, po ekstrakcji Raptora, pędzili wgłąb Północnej Wirginii do Waszyngtonu. Ciężkie walki toczyły się w miejscowości Arkadia gdzie Rangersi z pomocą Strykera, zdobyli cenny czas dla ewakuacji pozostałych cywilów.

Pułk miał również za zadanie wydobyć z domu przy Brookmere Road kolejną ważną osobę. HVI został jednak znaleziony martwy po przybyciu najwyraźniej zabity przez ultranacjonalistów. Po zbadaniu kryjówki, nie znaleziono śladów walk. Stwierdzono, że jeden z domniemanych ochroniarzy HVI ma na klatce piersiowej rosyjskie tatuaże więzienne.

Kontratak 6. floty[]

„Czeka was jeszcze sporo walki MacTavish. Cieszę się że udało wam się wyrwać z Ameryki Południowej. Dołączycie do prowadzącej kontratak 6 floty”
— Generał Shepherd podczas rozmowy z TF 141 przed kontratakiem na Pacyfiku

Po udanej ewakuacji z Ameryki Południowej, TF 141 uzyskało informacje przetrzymywanym w gułagu więźniu 627 szczególnie znienawidzonym przez Makarowa. Oddział nawiązał kontakt z US Navy SEALs. Pierwszą fazą operacji było przejęcie z rąk Rosjan platform wiertniczych i uratowanie znajdujących się na nich zakładników. Faza druga operacji polegała na szturmie na sam gułag. Po przedostaniu się do więźnia, ku zaskoczeniu MacTavisha, okazuje się nim John Price. Następnie oddział ewakuował się z Gułagu którego już ostrzeliwało US Navy.

Bitwa o Waszyngton[]

„Muszę odpocząć stary, zbyt wiele się tam dzieje na górze”
— Żołnierz US Army Rangers opisujący bitwę

Rosjanie zdołali przejąć kontrolę nad większością wschodniego wybrzeża USA, za wyjątkiem Waszyngtonu. Głównym priorytetem sił amerykańskich w stolicy była ewakuacja jak największej liczby cywilów i rannych żołnierzy, a następnie przegrupowanie się w celu podjęcia się próby odzyskania miasta. Niestety, rosyjskie siły opancerzone i wyrzutnie SAM znacząco opóźniały ewakuację a więc eliminacja tych zagrożeń była kluczowym zadaniem.

Sierżant Foley wraz ze swoim oddziałem wkroczyli do Departamentu Handlu w celu przedostania się do tzw. "bocianiego gniazda" skąd mogli zapewniać osłonę dla miejsca ewakuacji przy Pomniku Waszyngtona. Szeregowy James Ramirez za pomocą Barrett .50cal rozprawił się z Rosjanami uzbrojonymi w Javeliny.

Po tym, oddział sam uzbroił się w Javeliny w celu zniszczenia rosyjskich Hindów i BTR-ów. Gdy już cywile i ranni żołnierze mogli być bezpiecznie ewakuowani, Rangersi rozpoczęli ofensywę. Oddział Foleya został odebrany na dachu budynku przez śmigłowce UH-60 Black Hawk i udali się w stronę pomnika II wojny światowej gdzie rozdarli na strzępy obronę Rosjan. W trakcie trwania kontrofensywy, Black Hawk, w którym przebywali Foley, Dunn i Ramirez, został zestrzelony przez wyrzutnie SAM znajdujące się na szczycie Departamentu Handlu. Rangersi rozbili się na południowym zachodzie od Białego Domu, otoczeni przez rosyjskie siły lądowe.

Podczas gdy trwały walki o Waszyngton, Task Force 141 przeprowadziło atak na rosyjską bazę z zamiarem zniszczenia atomowej łodzi podwodnej. Jednak kapitan John Price po dostaniu się do wnętrza łodzi, przejął nad nią dowodzenie i wystrzelił pocisk jądrowy. Price zamierzał zdetonować go na orbicie w celu wytworzenia EMP na całym wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych w celu wyłączenia wszelkich urządzeń (w tym pojazdów wojskowych).

Po katastrofie Black Hawka, otoczeni Rangersi za wszelką cenę bronili swojej pozycji w tym ranni sierżant Foley, kapral Dunn i szeregowy Ramirez. W międzyczasie, na orbicie, astronauta, Sat1, stacjonujący na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, obserwował szybko poruszający się obiekt w oddali. Zaraz potem rakieta eksploduje powodując wybuch impulsu elektromagnetycznego jednocześnie niszcząc całą stację i zabijając Sat1.

Mimo iż sytuacja żołnierzy wydawała się beznadziejna, wyładowanie impulsu objęło całe wschodnie wybrzeże USA co spowodowało wyłączenie wszelkiej elektroniki zarówno po stronie Rosjan jak i Amerykanów. Rosjanie zaczęli tracić inicjatywę w Ameryce.

Wracając do wydarzeń z miejsca katastrofy śmigłowca, gdzie w wyniku wybuchu EMP wszelkie pojazdy lotnicze Rosjan zaczęły spadać bezwładnie na ziemię, oddział Foleya zdołał skryć się przed chaosem. Gdy sytuacja się poprawiła, żołnierze ruszyli dalej. Chwilę później, napotkali posłańca o imieniu Vaughan który ich poinformował że pułkownik Marshall zbiera siły przy Hotelu Whiskey z zamiarem odbicia Białego Domu.

Pułk pod dowództwem Foleya zdecydował się wesprzeć pozostałe siły amerykańskie aby odzyskać Biały Dom. W trakcie walk wewnątrz budowli, dało się słyszeć transmisję wedle której Biały Dom został zdobyty przez Rosjan w skutek czego amerykańskie lotnictwo zamierzało przeprowadzić nalot dywanowy na miasto. Drużyna w desperackim pośpiechu zdołała przedrzeć się na dach Białego Domu i zasygnalizować flarami że budowla została odzyskana.

Zwycięska bitwa pod Waszyngtonem stała się punktem zwrotnym wojny. W tym momencie, wojska amerykańskie zaczęły wypierać Rosjan ze swojego terytorium. Większość miast na południowym wschodzie została odzyskana lecz miasta w północno-wschodniej części USA, w tym Nowy Jork, nadal znajdowały się pod kontrolą Rosjan.

Polowanie na Makarowa i zdrada Shepherda[]

„Ghost zgłoś się, tu Price! Na złomowisku zostaliśmy zaatakowani przez ludzi Shepherda! Soap, chroń lewą flankę! Nie ufajcie Shepherdowi! Powtarzam, nie ufajcie Shepherdowi! Soap, padnij!”
— Kapitan Price próbujący zawiadomić Ghosta o zdradzie Shepherda

Po bitwie pod Waszyngtonem DC, generał Shepherd wysłał TF 141 do ostatnich miejsc schronienia Makarowa i jego ludzi. Wysłano dwie drużyny, jedną do kryjówki znajdującej się na granicy gruzińsko-rosyjskiej, dowodzoną przez porucznika Ghosta oraz sierżanta Roacha. Pozostali członkowie to Archer, Toad, Ozone, Scarecrow oraz czterech innych agentów. Drugą wysłano na znajdujące się w Afganistanie złomowisko samolotów w skład której wchodzili John "Soap" MacTavish oraz John Price wraz z towarzyszącym im Rook'iem. Kryjówka na granicy gruzińsko-rosyjskiej okazała się kopalnią informacji na temat masakry na lotnisku. Zespół okopał się i bronił swojej pozycji aż do zakończenia transferu MPD na komputerze Makarowa. Ghost i Roach uciekli z MPD przed kontratakującymi ultranacjonalistami do miejsca ewakuacji gdzie już czekał na nich Shepherd. Po otrzymaniu MPD, generał zabił obydwu żołnierzy a następnie podpalił zwłoki aby zatrzeć ślady. Scarecrow i Ozone zginęli wcześniej podobnie jak czterej inni agenci którzy ponieśli śmierć jeszcze przed rozpoczęciem ataku. Toad i Archer zaginęli w akcji i prawdopodobnie zostali wyeliminowani przez Kompanię Cieni.

W międzyczasie, Soap, Price ewakuowali się ze złomowiska gdzie toczyła się walka między Kompanią Cieni a Wewnętrznym Kręgiem. W trakcie ucieczki jeepem, śmierć poniósł Rook.

Inwazja na Alaskę[]

Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych razem z Brytyjczykami stacjonowali na Alasce gdzie odbywało się szkolenie. Trening został przerwany gdy dowództwo poinformowało ich o rosyjskiej inwazji. Żołnierze Gwardii musieli dotrzeć do miejsca spotkania z brytyjskim oddziałem SFSG w jednym ze zdobytych miast w Alasce. Oddział SFSG po przegrupowaniu się z drużyną Alpha, z ich pomocą zabezpieczyli tartak i oczyścili teren. Siły brytyjskie wysłały ponownie oddział SFSG w celu zbadania magazynu w którym Rosjanie mieliby przechowywać broń. Przez całą operację, żołnierze byli wspierani przez pilota o kryptonimie Watcher. Po zabezpieczeniu magazynu, Gwardia Narodowa otrzymały zadanie odbicia z rąk Rosjan rurociągu naftowego w celu uniemożliwienia wrogowi przejęcia lub zniszczenia zasobów. Ostatecznie Rosjanie wycofali swoje wojska z Alaski, zdołali jednak zabezpieczyć ważniejsze surowce.

Polowanie na Shepherda[]

Po zdobyciu namiarów na miejsce pobytu generała-zdrajcy, Price i Soap przeniknęli do kwatery głównej Shepherda znajdującej się w obiekcie Hotel Bravo w Afganistanie. Po przebiciu się przez obronę bazy, żołnierze ruszyli pontonem w pościg za Shepherdem. Price zestrzelił śmigłowiec Shepherda jednak sam wraz ze Soapem spadli w dół wodospadu. Po odzyskaniu przytomności, Soap ruszył za generałem z zamiarem zabicia go. Ten jednak zdołał powstrzymać atak Soapa przy okazji raniąc go nożem w klatkę piersiową. Zaraz potem doszło do pojedynku między Price'm a Shepherdem. Ostatecznie, żołnierze zabili zdradzieckiego generała a po obydwu przyleciał Nikołaj których zabrał do kryjówki Lojalistów w Indiach. Tam również poznali przyjaciela Nikołaja, Jurija. Wkrótce potem zaatakował ich Specnaz z rozkazu Makarowa, żołnierze zdołali się jednak wydostać. Podjęli kontynuację swojej misji polowania na Makarowa.

Bitwa pod Nevadą[]

Po porażce pod Alaską, rosyjskie wojska wdarły się wgłąb terytorium USA których głównym celem w Nevadzie było zdobycie Zapory Hoovera a następnie przerzucenie tysięcy żołnierzy do Arizony i dalej. Pierwsze starcie miało miejsce w miasteczku Nevady które znalazło się pod silnym atakiem Rosjan. Żołnierze Gwardii Narodowej ponieśli spore straty udało im się jednak wyprzeć siły rosyjskie z powrotem do punktu kontrolnego na przełęczy doliny w pobliżu Zapory Hoovera. Rosyjska agresja została skupiona wyłącznie już na Zaporze Hoovera gdzie wysłali swoje siły opancerzone. Ostatecznie Gwardii udało się powstrzymać nieprzyjacielski atak.

Ostatnim etapem bitwy było zabezpieczenie Zapory. Rosjanie mieli zamiar zdetonować ładunki wybuchowe podłożone na generatorach czego skutkiem byłaby utrata mocy w Arizonie i Nevadzie co by znacznie osłabiło ich obronę. Pomimo ciężkiego trudu spowodowanego oporem Rosjan, siły SFSG zdołały dostać się do ładunku wybuchowego w Nevadzie i go rozbroić. Niestety próba rozbrojenia bomby w Arizonie nie powiodła się bowiem bomba zdążyła wybuchnąć pozbawiając Arizony wszelkiego zasilania.

Mimo to, Gwardia Narodowa zdołała utrzymać swoją pozycję i zahamować rosyjską agresję w Nevadzie. Rosjanie zostali odparci czyniąc bitwę pod Nevadą amerykańskim zwycięstwem.

Następstwa po bitwie pod Waszyngtonem[]

Międzynarodowa reakcja na sytuację Ameryki była różna. W trakcie inwazji Rosjan na północno-wschodnią Wirginię, rząd brazylijski odmówił USA dostępu do ich przestrzeni powietrznej. Nie jest dokładnie znane, jak zareagowali europejscy sojusznicy Stanów Zjednoczonych do czasu agresji rosyjskiej na Europę.

Z czasem okazało się iż głównym inicjatorem był nikt inny jak generał Shepherd.

Baltimore[]

W Baltimore, w stanie Maryland, Amerykanie otrzymali zadanie zdobyć tamtejsze lotnisko przejęte przez rosyjską armię. W przedsięwzięciu wzięły udział też brytyjskie siły specjalne. Wróg niemal uciekł stamtąd drogą powietrzną, na szczęście udało się temu zapobiec.

Bitwa o Nowy Jork[]

„NIE możemy stracić Nowego Jorku.”
— Overlord

W wyniku wygranej pod Waszyngtonem D.C., Amerykanie zdołali wyzwolić większość Wschodniego Wybrzeża jednak nadal Rosjanie okupowali Nowy Jork gdzie zdążyli się okopać. Wspomagała ich także stacjonująca w pobliżu flota. Priorytetem dla wojsk amerykańskich stało się uzyskanie dominacji powietrznej jednak wpierw należało zniszczyć, położoną na dachu Giełdy Papierów Wartościowych, główną wieżę nadawczą zagłuszającą systemy komunikacji i naprowadzania. Do tego zadania został przydzielony oddział Metal Team, wchodzący w skład Delta Force. Po zaciekłych walkach na Wall Street i w budynku NYSE, żołnierze przedarli się do miejsca przeznaczenia gdzie zniszczyli system zagłuszający. W trakcie ewakuacji śmigłowcem, zostali zaatakowani przez Mi-24 jednak ostatecznie udało im się rozprawić z zagrożeniem.

Kolejnym celem Delta Force była łódź podwodna Oscar-II przenosząca pociski taktyczne mogące zrównać z ziemią wschodnie wybrzeże. Należało ją przejąć i wykorzystać jej pociski do unicestwienia stacjonującej w pobliżu rosyjskiej floty. US Navy nie mogła podjąć ataku na okręty wroga ze względu na poniesione wcześniej straty.

Metal Team przedostało się przez zalany tunel wprost do nowojorskiego portu. Drużynie, z pomocą Navy Seals, udało się ominąć miny podwodne wroga po czym zbliżyli się do łodzi podwodnej i podłożyli koło jej pędników materiały wybuchowe których detonacja zmusiła łódź do zatrzymania się. Następnie Frost i Sandman dostali się do wnętrza łodzi gdzie przedzierali się przez obronę wroga aż do pomieszczenia w którym znajdował się panel kontrolny. Ustawili parametry ostrzału na rosyjskie okręty po czym aktywowali pociski i ewakuowali się ze statku pontonami w stronę CH-46 Sea Knight który zabrał ich z pola bitwy.

Zrównanie z ziemią nieprzyjacielskiej floty umożliwiło Amerykanom rozprawić się z niedobitkami rosyjskich wojsk. Utrata kontroli nad Nowym Jorkiem zmusiła Rosjan do wycofania pozostałych sił ze wschodniego wybrzeża co zadecydowało o zwycięstwie USA w obronie terytorium.

Plan Makarowa[]

„Rosja zajmie całą Europę, nawet gdyby wszystko miało legnąć w gruzach. Panie prezydencie, chcę dostać kody do wyrzutni”
— Władimir Makarow po pojmaniu prezydenta

Po klęsce wojsk rosyjskich w Ameryce, nowym planem Makarowa była zmasowana inwazja Rosji na państwa europejskie. W tym celu rozpoczął, wspieraną przez afrykańską milicję, tajną produkcję broni chemicznej w Somalii i w Sierra Leone. Miała ona zostać użyta w europejskich stolicach w celu osłabienia kluczowych instalacji wojskowych.

Makarow zjednał sobie również wielu ważnych polityków i generałów a także ludność cywilną poprzez rozsiewanie doniesień że chęć zawarcia pokoju z USA przez prezydenta Borysa Worszewskiego jest jedynie aktem wymierzonym przeciwko społeczeństwu rosyjskiemu. Rosjanie otwarcie dążyli do wojny z zachodem.

Worszewski wraz ze swoją córką Aleną Worszewską i delegacją pokojową odbywali lot w kierunku Hamburga w celu wynegocjowania pokoju ze Stanami Zjednoczonymi. Ich samolot został jednak porwany przez żołnierzy z Wewnętrznego Kręgu i wkrótce potem zmuszony do awaryjnego lądowania. Po katastrofie, agenci FSO, w tym Leonid Pudowkin, sierżant Anton Fedorow i Andriej Harkow, w trakcie walki z żołnierzami Ultranacjonalistów eskortowali prezydenta do śmigłowca. Gdy już jednak dotarli do SL, po otwarciu drzwi helikoptera agentom ukazał się Makarow. Zastrzeliwszy pozostałą ochronę prezydenta, zażądał od Worszewskiego kodów do nuklearnego arsenału Rosji na co ten nie zgodził się. Makarow wydał rozkaz odszukania i schwytania jego córki.

Podjęcie śladu[]

Soap, Jurij oraz Price (nadal znani jako Task Force 141) wyruszyli do Sierra Leone w celu przechwycenia nieznanego ładunku Makarowa. W trakcie przebijania się przez siły afrykańskiej milicji próbowali dotrzeć do miejsca jego przechowania jednak w ostatniej chwili śmigłowiec zdążył już odlecieć wraz z całym ładunkiem.

Inwazja na Europę[]

Francuzi zawiadomili brytyjski wywiad (MI6) o podejrzanym ładunku który dotarł do Londynu. MI5 wydało rozkaz jednostce SAS zbadania zamiarów nieznanych wrogów. Drużyna Bravo, w skład której wchodzili sierżanci Wallcroft i Marcus Burns oraz kapral Griffen, przeprowadzili szturm na miejsce zbiórki w dokach skąd wyjeżdżały ciężarówki. Wkrótce doszło do pościgu w metrze w trakcie którego zginął Griffen. Żołnierze SAS zaganiali wrogów wgłąb metra aż w końcu zmuszono ich do poddania się. Po wyjściu na powierzchnię, zatrzymali jedną z podejrzanych ciężarówek jednak zaraz potem doszło do eksplozji wszystkich pozostałych czego konsekwencją było uwolnienie zabójczego gazu który wkrótce spowił miasto.

Po cichemu przemyceniu i przetransportowaniu do wyznaczonych miejsc broni chemicznej przez terrorystów z Wewnętrznego Kręgu, ludzie Makarowa ją zdetonowali w wyniku czego wiele baz wojskowych i kwater głównych wywiadu w europejskich stolicach padło ofiarą ataków chemicznych. Osłabione państwa europejskie zostały od razu zaatakowane przez rosyjskie siły zbrojne. Rosja w szybkim tempie zajęła niemal 2/3 kontynentu a Stany Zjednoczone nadal potrzebowały czasu zanim mogły wesprzeć swoich sojuszników co Rosja wykorzystywała. W ciągu sześciu godzin, Rosjanie kontrolowali wschodnią, większość północnej i dużą część środkowej Europy (ok. 2/4 terytorium Niemiec nie było jeszcze okupowane przez agresora) oraz niewielkie obszary Francji i Włoch.

Odpowiedź NATO[]

USA zdając sobie sprawę z tego że ich delegacja pokojowa jest uwięziona w Hamburgu, wysłali jednostkę Delta Force z zadaniem zabezpieczenia wiceprezydenta. Razem z siłami Marines i US Army Rangers przedzierali się przez silny opór rosyjskich wojsk aż w końcu dotarli do konwoju którym mógł być wieziony wiceprezydent. Nie było go tam jednak. Metal Team skierowało się w stronę pobliskiego budynku gdzie dokonali wyłomu w pomieszczczeniu gdzie był przetrzymywany HVI. Po uporaniu się z ostatnimi siłami wroga, wiceprezydent został bezpiecznie ewakuowany.

Po początkowych klęskach, wojska NATO z pomocą armii amerykańskiej zdołały się w końcu zorganizować i rozpoczęły powolne wypieranie agresora.

Waraabe[]

„To za chłopaków z Hereford”
— Price przed zabiciem Waraabe

Po zdobyciu informacji od MacMillana, Price, Soap i Jurij, przy wsparciu sił rosyjskich Lojalistów, przeprowadzili atak na somalijską firmę transportową prowadzoną przez człowieka o imieniu Waraabe. Po przebiciu się przez obronę wroga, dopadli go w jego pokoju i przesłuchali. Wyjawił że nigdy osobiście nie spotkał Makarowa a jakiekolwiek umowy były zawierane z jego wspólnikiem, Volkiem po czym Waraabe został zabity przez Price'a. Następnie Task Force 141 zmierzało w stronę SL lecz śmigłowiec Nikołaja uległ katastrofie po trafieniu pociskiem z RPG. Oddział przedarł się do miejsca katastrofy i wraz z rannym Nikołajem i Lojalistami ewakuowali się Jeepami.

Bitwa o Paryż[]

„Bienvenue.”
— Sabre

Delta Force, po ustaleniu lokacji Volka, wyruszyło do Paryża z zadaniem schwytania go. Metal Team wylądowało na Montmartre Hill które to wciąż było skażone atakami chemicznymi. Po przebiciu się przez obronę wroga, połączyli siły z miejscowym, silnie przetrzebionym po ataku gazowym, oddziałem GIGN którym dowodził Sabre a następnie zeszli do katakumb gdzie w trakcie infiltracji doszło do kolejnej wymiany ognia z nieprzyjacielem. Jednocześnie ścigali Volka aż dotarli na powierzchnię gdzie ten wsiadł do sedana. Metal Team kontynuowało pościg Vanem pożyczonym od GIGN.

Advertisement